Bir güvercin kalbinden kevser ırmağı akar
Her yalnızlık, mahrem bir yıldızın zindanıdır
Geceye tutunanlar güneşe memnû bakar
Mutluluk, bir seyyahın o münzevi ânıdır
Uzakta bir tebessüm bekliyormuş yüzümü
Şikeste bir hayalim oysa ben her nefeste
Baharımı rüzgâra verip yaktım gözümü
Mahrem ve münzeviyim bu hümayun kafeste
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder