Bahçenin suyunu kestiler, çiçekler soldu, meyveler döküldü ve yapraklar sarardı. Dünya dikenlere kaldı.
Kapının önüne gül diktim, sarmaşık ektim, gelip geçenlerin içi açılsın diye. İnsanlar gülleri kopardı, hayvanlar sarmaşıkları yedi, geriye yine dikenler kaldı.
Hiç unutmam hasat mevsimi yaklaşıyordu, mahsul bol mu boldu. Bir gün bir sam yeli esti yapraklar sapsarı oldu, meyveler buruştu, dikenler bayram ediyordu.
Olmayan bahçenin bahçivanını buldum, onun yanına çırak girdim "Dertlerden dert, dikenlerden diken beğen" dedi.
Anladım ki "Derdimi sevmek" le işe başlamalıyım. Birden bire iç dünyamı bir çığlık dolaştı"Çilesini Çekmediğin şey senin değildir!!"
Hekimoğlu İsmail
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder