Önünü Alamıyorum Bu Kör Gidişlerin Yollarda
Herkes Bir Yere Gidiyor Önünü Alamıyorum
Çaresiz Direniyorum Bu Dönüm Noktalarında Kimse
Elini Uzatmıyor
Herkes Bir Yere Gidiyor Önünü Alamıyorum
Çaresiz Direniyorum Bu Dönüm Noktalarında Kimse
Elini Uzatmıyor
Bir Gürültülü Yaşamağa Gidiyor Dünya Boşalan
Bir Deniz Gibi
Bu Sesler Ormanında Kaybolan Bir Çağ Bu.
Nereye Gitsem Hep Apartmanlar Çıkıyor Önüme
Alıp Başımı Duvarlara Çarpıyor Bu Yollar
Gidip Gelmelerim Bu Dar Sokaklarda
İnsanların Koşup Dolduğu Bu Dar Yapılarda
Bir Kısır Döngüye Girmek İçin Bütün Çabalar
Biz Bunun İçin Mi Geldik.
Her Şey Bir Makine Düzenine Gidiyor
Baktığımız Her Şeyde Bir Yalan Kabuğu
Bir Mercek Düzenine Bağlanıyor Gözlerimiz.
Şu Zaman Çıkmazında Alıp Beni Bir Altmış Yaşa
Bağlıyorsunuz
Susmanın Kalesine Sığınıyorum
Önümde Karanlıktan Duvarlar
Sırtımda İnsan Yüklü Bir Gök Var.
ERDEM BAYAZIT
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder